French Cancan – การเต้นรำแห่งชีวิต (2)  

“French Cancan” ถ่ายทำบนเวทีเสียงทั้งหมด รวมถึงฉากถนน Montmartre ขนาดใหญ่ชุดหนึ่ง โดยมีขั้นบันไดหินที่นำไปสู่จัตุรัสเล็กๆ ด้านบน ซึ่งเราพบร้านเบเกอรี่ที่จ้าง Nina (จัตุรัสแห่งนี้เปิดออกสู่พื้นที่หญ้าเล็กๆ ที่มีเสน่ห์สำหรับฉากโรแมนติก แม้ว่าพื้นที่ดังกล่าวจะเป็นไปไม่ได้ในย่านที่แออัดเช่นนี้ของเมือง)

ร้านกาแฟริมถนนเป็นสถานที่สำหรับคู่สามีภรรยาสูงอายุที่ดูสนิทสนมและแสดงความคิดเห็น กิจกรรมทั้งหมดและถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นเมื่อคนงานของ Danglard วางระเบิดเพื่อโค่นล้ม White Queen ซึ่งเป็นสโมสรที่ล้มเหลวซึ่งถูกกำหนดให้เป็นที่ดินสำหรับมูแลงรูจ

บันไดขึ้นไปยังร้านเบเกอรี่ของ Nini นั้นเดินทางสะดวกโดยคู่รักที่มีความหวังสามคน: ไม่ใช่แค่ Danglard และแน่นอน Paolo แต่ Prince Alexandre (Giani Esposito) ซึ่งเป็นทายาทผู้มั่งคั่งเหนือจินตนาการของอาณาจักรที่ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในตะวันออกกลาง เปาโลและอเล็กซานเดรเห็นคุณค่าความจงรักภักดีอย่างมาก

แต่ในกรณีของแดนกลาร์ดและนินี หากพวกเขาไม่มีคนที่ตนรัก พวกเขาก็รักคนที่ตนอยู่ด้วย แผนย่อยโรแมนติกที่หมุนเวียนเหล่านี้ทำให้ Renoir มีฉากรักที่เกือบจะเป็นเรื่องตลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ Danglard จับตาดูโอกาสหลักเสมอ โดยตระหนักว่า Nini อาจมีประโยชน์ในการเกลี้ยกล่อมเงินจากเจ้าชาย

ในขณะเดียวกัน การก่อสร้างมูแลงรูจคืบหน้าถึงแม้จะมีปัญหา ข้าราชการคนหนึ่งมาถึงเพื่ออุทิศฐานรากใหม่ และโลล่าก็โกรธที่ตามหานีนี่ที่นั่น โจมตีเธอ ผลลัพธ์ที่ได้คือฉากหนึ่งในภาพยนตร์เหล่านั้น ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบมากในโรงเตี๊ยมของชาวตะวันตก ซึ่งทุกคนในห้องต่างเข้าร่วมอย่างลึกลับและเริ่มตีกันเอง Danglard จบลงด้วยการถูกผลักลงไปในหลุม

ตอนนี้ความสนใจอย่างเต็มที่ของเขาคือการออดิชั่นและการแสดง เสน่ห์อันยิ่งใหญ่เข้ามาอยู่ในตัวของโค้ชสอนเต้นสูงอายุ (ลิเดีย ยีนส์สัน) ผู้เต้นกระป๋องแบบเด็กผู้หญิง และตอนนี้สอนผู้หวังดีที่แดนกลาร์ดได้คัดเลือกมา แม้ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยเข้าเรียนที่มูแลงรูจ ในฐานะนักศึกษาวิทยาลัยที่แสวงหาบาป ฉันคิดว่ากระป๋องเป็นปรากฏการณ์มากกว่าความพยายาม และการฝึกซ้อมเหล่านั้นได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความทุ่มเทของงานหนัก

สองซีเควนซ์ที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังเวที

ในคืนเปิดงาน หนึ่งเกี่ยวข้องกับ Nini โดยตระหนักว่า Danglard ที่ไร้หัวใจซึ่งใช้ประโยชน์จากเจ้าชายของเธอยังคงมีสายตาเร่าร้อน อีกเรื่องเกี่ยวข้องกับละครเมื่อเธอขังตัวเองอยู่ในห้องแต่งตัวและข่มขู่คนจำนวนมากในตอนเย็น ไม่มีคำวิงวอนใดๆ ที่จะทำให้เธอขุ่นเคือง แม้แต่คำวิงวอนของแม่ของเธอ

จากนั้น Danglard ก็ปิดท้ายและกล่าวสุนทรพจน์ที่ไม่ธรรมดา ไม่เหมือนที่เขาเคยพูดมาก่อน ซึ่งเขาอธิบายให้ Nini ฟังว่าเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นความรักและเงินไม่มีความหมายสำหรับนักแสดงตัวจริง สำหรับคนเช่นนี้ ไม่มีอะไรสำคัญนอกจากการเอาชนะใจผู้ชมด้วยการแสดงโชว์

ฉันนึกภาพออกว่า Ethel Merman กำลังพูดสุนทรพจน์ดังกล่าว แต่จากปากของ Jean Gabin ที่อาจเล่นเป็นฆาตกรมากกว่าสิ่งอื่นใด พวกเขาน่าทึ่งมาก คุณมีความรู้สึกว่า Gabin และ Renoir พูดออกมาจากใจของเขา

แรงกระตุ้นที่ต้องทำต่อไปในการแสดงคือกลไกขับเคลื่อนใน “French Cancan” และช่วยอธิบายว่าทำไมเรื่องนี้ถึงเป็นเรื่องสมมติมากกว่าละครเพลงที่เป็นกิจวัตร (เช่น โอ้ พูดว่า “ไม่มีธุรกิจที่ชอบโชว์ธุรกิจ”) นี่คือละครเพลงและคอมเมดี้ แต่เป็นอะไรที่มากกว่านั้น ภาพเหมือนของอิมเพรสซาริโอ ผู้ที่เปิดโรงละครและผลิตรายการคือเป้าหมายสูงสุดในชีวิต

กาบินมีฉากดึกเมื่อเขาอยู่หลังเวที นอนเหยียดยาวบนเก้าอี้ที่มีเสาขนาดใหญ่ ได้ยินเสียงวงออเคสตราและเสียงปรบมือจากด้านหลังม่าน เขายกมือขึ้นราวกับจะกระทำ และเราก็ตระหนักดีว่าสิ่งนี้มีความสุขเท่าที่เขาเคยมีในชีวิตหรือหวังว่าจะเป็นได้ มันทำให้ฉันนึกสงสัยถึงฉากหนึ่งที่เขามีใน “Touchez pas au Grisbi” ของ Jacques Backer

ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่เขาสร้างในปี 1954 ในภาพยนตร์เรื่องนั้น ในฐานะหัวหน้าแก๊งที่ล้มเหลว เขาอยู่คนเดียวในห้องหนึ่งและมีบทพูดคนเดียวเกี่ยวกับเพื่อนที่เนรคุณ ที่ทำให้เขาผิดหวัง: “ไม่มีฟันในหัวของเขาที่ไม่ได้มัดผมไว้” สัญญาณอย่างหนึ่งของนักแสดงที่ยอดเยี่ยมคือเมื่อเขาสามารถอยู่คนเดียวได้บนจอ แทบไม่ทำอะไรเลย และสร้างช่วงเวลาสำคัญของภาพยนตร์

“French Cancan” กำลังสตรีมบน Hulu และอยู่ใน Criterion DVDs นอกจากนี้ในคอลเล็กชันภาพยนตร์ยอดเยี่ยมของฉัน: “Grand Illusion” “Rules of the Game” และ “Touchez pas au Grisbi”

ติดตามบทความ / ข่าวสารเพิ่มเติม ได้ที่ : newportspringboatshow.com